Ik schreef al eerder over ons vogelparadijs, met een hele kolonie ringmussen in de tuin zelfs een sperwer als regelmatige bezoeker van ons paradijsje. Onlangs nog ontdekten we 2 nieuwe soorten; de roodborsttapuit en de prachtige appelvinken! Helaas niet gelukt om er foto's van te maken, dus u moet mij maar op mijn woord geloven. Hopelijk gelooft u mij dan ook op mijn woord als ik vertel dat wij onlangs verschrikt opkeken toen er een vogel met schril gekrijs vanaf de natuurvijver over de weide, rakelings over het terras langs het huis vloog en dat die vogel een ijsvogel bleek te zijn! Wat een prachtig gezicht om die kleine kleurige rakker langs te zien scheren.
Minder bijzonder voor u wellicht, maar voor ons wel heel fijn, is de komst van een koppeltje boerenzwaluwen in onze kraamstal. We hebben het 6 jaar zonder zwaluwtjes moeten stellen, iets wat ons niet zinde. We hadden ze vroeger wel in de oude stallen, maar toen ontdekte onze katten hoe ze bij de nestjes konden komen en dat werd de zwaluwtjes te spannend. De nieuwe kraamstal is anders van opzet en daar kunnen de katten onmogelijk bij de nok van de stal. Dat ontdekte de zwaluwtjes al snel en inmiddels wordt het tweede nestje uitgebroed, bovenop de bewakingscamera die er hangt om de paarden in de gaten te houden. We zijn er blij mee zult u begrijpen.
Waar we minder blij mee waren, was dat onze eigen " piep de haan" vandaag ten prooi viel aan een buizerd. Onze piep liep heel vaak los op het terrein, samen met zijn 10 chickies. Daar had hij een hele kluif aan, om die wandelende theemutsen bij elkaar te houden. Met regelmaat klonk zijn vermanende gekakel om de dames weer bijeen te drijven als er gevaar loerde. De dames doken dan meestal weg onder een struik of in een stal, om aan het gevaar te ontsnappen. Na een klein tokkeltje van piep dat het gevaar geweken was gingen ze dan rustig verder met hun hele " kip zijn" . En piep keek genoegzaam om zich heen, zichzelf prijzend dat hij zijn dames zo goed onder controle had.
Vandaag heeft hij de ultieme prijs betaald, zijn dames heeft hij weten te beschermen, maar voor hemzelf kwam de buizerd te snel. Hoe stoer en groot piep ook was, tegen een havik was hij niet opgewassen. We vinden het verschikkelijk sneu natuurlijk, maar zijn blij dat we hem zo'n geweldig leven hebben kunnen geven. Met de hand groot gebracht van kuiken af aan omdat zijn moeder hem niet moest, heeft hij het toch maar mooi weten te schoppen tot baasje van 10 ondeugende dames. En dat heeft hij 5 jaar goed gedaan. Maar ook dat is de natuur. En hoe sneu ik het ook vind, het is toch ook een mooi moment, om zo'n havik te zien knokken om zijn jong van dit jaar van een maal te kunnen voorzien. Dus ik heb er toch een foto van gemaakt. (Klik op de foto voor een vergroting)