Had ik al eens gezegd dat wij echt in een vogelparadijs leven? Geloof het wel hé? Onlangs hadden wij al de jonge groene specht in de tuin waarover ik vertelde. In onze kraamstal zit nu het 2e nestje met boerenzwaluwen en die gaan snel uitvliegen. Ze krijgen al wat vliegles zo nu en dan en landen dan op de kroonluchter in de kraamstal. Wij hebben het jaren zonder zwaluwnestjes moeten stellen, dus wij zijn er ontzettend blij mee zoals u begrijpt. Maar vandaag wil ik het hebben over winterkoninkjes. U kent ze wel, die hele kleine vogeltjes, waar het geluid met het volume van een volwassen kalkoen uit komt en die het ego hebben van een chagrijnige struisvogel.
Wij hebben sinds wij hier wonen al regelmatig een nestje van deze geweldige vogels gehad. De eerste keer hadden ze een mooie beschut plekje gevonden onder onze carpoort. Iedere dag liepen wij er langs en konden wij zien hoe ze groeiden. Geweldig! In tegenstelling tot hun naam doet vermoeden, zijn ze niet zo gek op harde winters overigens.
De carpoort was waarschijnlijk iets te druk voor ze, want na dat ene nestje hebben wij ze niet meer gezien onder de carpoort. Eigenlijk hebben wij een aantal jaren helemaal geen nestjes van ze gezien. Tot 2 jaar geleden. Toen kozen ze een wel hele aparte plek uit; tussen de haspels met schrikdraad. U begrijpt dat wij tijdelijk geen schrikdraad hebben gebruikt natuurlijk.
Hoewel het nestje in het schrikdraad al apart was, hebben ze dit jaar een nog vreemdere plek uitgekozen voor hun nestje; tussen de slangen van de sproeiinstallatie van de rijbak. Het viel ons al op dat er vaak een winterkoninkje zat in die buurt, maar zo op het eerste gezicht was er geen nestje te zien. Tot wij de slangen van dichterbij bekeken, en er een winterkoninkje woest op mij afgevlogen kwam, recht tussen de slangen vandaan. Helaas geen camera op mijn hoofd. En inderdaad, de rijbak is gortdroog de afgelopen weken, want sproeien is er niet bij......
Vandaag was het moment dat pa en moe winterkoning besloten dat het kroost uit moest vliegen. Met veel lekkers werden ze langzaam maar zeker uit het nestje gelokt, en moesten steeds een stukje vliegen om iets te krijgen. Schitterend om te zien. Ik heb een klein stukje kunnen filmen van het laatste jong dat uit het nest komt. Genieten natuurlijk. Al zijn er ook klachten; de buitenkatten Herman en Bill zitten tot hun ongenoegen tijdelijk even opgesloten...
